جستجوی این وبلاگ

آذر ۲۳، ۱۴۰۱

افشای اسنادی درباره تلاش جمهوری اسلامی برای جلوگیری از اخراجش از کمیسیون مقام زن

اینترنشنال

در آستانه رای‌گیری در سازمان ملل متحد برای تصویب قطعنامه اخراج جمهوری اسلامی از کمیسیون مقام زن این سازمان، اسناد رسیده به ایران‌اینترنشنال نشان می‌دهند حکومت با اعمال فشار بر گروهی از چهره‌های دانشگاهی، از آنان خواسته است برای ممانعت از تصویب این قطعنامه، مکاتباتی انجام دهند.

قطعنامه‌ای از سوی آمریکا با هدف اخراج جمهوری اسلامی از کمیسیون مقام زن سازمان ملل متحد به دلیل سرکوب سیستماتیک زنان در ایران از جمله در جریان خیزش سراسری ارائه شده است که قرار است روز چهارشنبه ۲۳ آذر به رای گذاشته شود.

اما بر اساس اطلاعات رسیده به ایران‌اینترنشنال، وزارت علوم دولت ابراهیم رئیسی، متونی را از طریق برخی دانشگاه‌ها از جمله دانشگاه فردوسی مشهد برای استادان دانشگاه فرستاده و از آنان خواسته است با ارسال ایمیل‌هایی، کشورهای عضو کمیسیون مقام زن سازمان ملل متحد را از رای به قطعنامه آمریکا منصرف کنند.

در یکی از این متن‌ها به نام «محکومیت امریکا در حرکت حذف ایران» که از استادان خواسته شده آن را ارسال کنند، با تکرار ادعای جمهوری اسلامی مبنی بر «مداخله خارجی» در خیزش سراسری ایرانیان علیه جمهوری اسلامی، آمده است: «اگر اقدام آمریکا برای لغو عضویت ایران در کمیسیون مقام زن به نتیجه برسد، رویه خطرناکی را در سیستم سازمان ملل ایجاد خواهد کرد و رویه برابری دولت‌های عضو در این سازمان بین‌المللی را زیر سوال خواهد برد و این بدعت در روند کار سازمان ملل است.»

همچنین در ادامه این متن ادعا شده است: «اساسا جایگاه ایالات متحده آمریکا در این کمیسیون، مخدوش و غیرقابل پذیرش است چرا که این کشور یکی از بزرگ‌ترین ناقضان حقوق زنان در جهان به شمار می‌آید.»

نویسندگان این متن حکومتی مدعی شده‌اند جمهوری اسلامی درباره وضعیت زندانیان زن در زندان‌های آمریکا افشاگری کرده است.

این در حالی است که روز سه‌شنبه ستاد حقو‌ق‌بشر قوه‌قضاییه در واکنش به بیانیه وزیران خارجه آمریکا و هشت کشور دیگر درباره حقوق زنان در ایران نوشت: «نقض حقوق زنان و دختران در کشورهای غربی به طور اعم و کشور آمریکا به طور اخص، بسیار اسفناک‌تر و فاجعه‌بارتر از سایر نقاط جهان است.»

همچنین در متن دیگری با عنوان «محورهای قابل طرح مربوط به اقدامات یک‌جانبه آمریکا و ایده اخراج ایران از کمیسیون مقام زن» ضمن مرور تلاش آمریکا برای اخراج جمهوری اسلامی از این کمیسیون، تاکید شده است که این اقدام «در تاریخ بی‌سابقه» است.

در یکی از بندهای این متن آمده که عضویت جمهوری اسلامی در کمیسیون مقام زن «اجماع گروه آسیایی» را به همراه داشته و «انتظار می‌رود که این کشورها با توجه به فقدان ادله محکم آمریکا و ماهیت غیرسازنده این رویکرد در پیشبرد حقوق زنان ایران، با اقدام آمریکا مخالفت کنند.»

تاکید جمهوری اسلامی بر مخالفت کشورهای آسیایی با قطعنامه آمریکا در حالی است که پیشتر در جریان رای‌گیری قطعنامه علیه جمهوری اسلامی در شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد، برخی کشورهای آسیایی مثل پاکستان و ارمنستان به این قطعنامه رای منفی دادند.

در حالی که جمهوری اسلامی در جریان سرکوب خیزش سراسری ایرانیان علیه حکومت ایران، بسیاری از دختران و زنان و مردان از جمله نوجوانان و کودکان را به قتل رسانده، در این متن مدعی شده که در جریان به عضویت درآمدن در کمیسیون مقام زن به «موفقیت چشمگیری» رسیده، زیرا ۴۳ عضو از ۵۴ کشور عضو این کمیسیون به عضویت ایران رای مثبت دادند.

همچنین نویسندگان این متن مدعی «آمارهای درخشان» جمهوری اسلامی در زمینه حقوق زنان شده‌ و نوشته‌اند زنان در سطوح مختلف اداری، مدیریتی، آموزشی و مشاغل در ایران، «حضور و مشارکت» دارند.

این در حالی است که در سال‌های اخیر جمهوری اسلامی محدودیت‌های گسترده‌ای را علیه زنان اعمال و حتی ورود دختران به برخی رشته‌های دانشگاهی را ممنوع کرده است.

تلاش برای خانه‌نشین کردن زنان شاغل و همچنین محدودیت‌های ورزشی برای زنان و حتی ممانعت از ورود آنان به ورزشگاه‌ها برای تماشای رقابت‌های ورزشی از جمله فوتبال، از دیگر اقدامات جمهوری اسلامی علیه زنان است.

همچنین جمهوری اسلامی در این متن مدعی شده که «الگوی سوم زن محجبه مسلمان را در جهان» عرضه کرده است. این در حالی است که اکنون بسیاری از فعالان حقوق زنان در ایران در زندان به سر می‌برند و برای کسانی چون نسرین ستوده و نرگس محمدی، دو فعال حقوق بشر زن احکام زندان طولانی مدت صادر شده است.

با وجود این تلاش‌های جمهوری اسلامی، فعالان زن به ویژه در ماه‌های اخیر به خوبی توانسته‌اند ماهیت ضد‌زن جمهوری اسلامی را به جهانیان نشان دهند.

نازنین بنیادی، فعال حقوق بشر ایرانی هم در این باره گفته است که حتی‌ درخواست برای اخراج جمهوری اسلامی از کمیسیون مقام زن سازمان ملل متحد ریشه در تلاش مدافعان حقوق زنان ایران دارد و هر گونه اقدام برای ترسیم این موضوع به عنوان تلاشی تحت رهبری غرب، صدای این مدافعان را نفی می‌کند.

جمهوری اسلامی کمی پیش از این رای‌گیری با اقداماتی چون خبرسازی درباره تعطیل شدن «گشت ارشاد» تلاش کرده بود تا حدودی فضا را به نفع خود تغییر دهد اما ماهیت جعلی بودن این اقدام جمهوری اسلامی خیلی زود روشن شد.

رابرت مالی، نماینده ویژه آمریکا در امور ایران، با اشاره به رای‌گیری روز چهارشنبه برای حذف ایران از کمیسیون مقام زن گفته است: «هیچ معنایی ندارد که ایران بخشی از کمیسیونی باشد که به ترویج حقوق زنان می‌پردازد در حالی که دقیقا عکس آن عمل می‌کند.»

آذر ۲۲، ۱۴۰۱

خشونت علیه زنان در جمهوری اسلامی؛ همه شهروندان درجه دو

ایران‌وایر

خشونت علیه زنان در جمهوری اسلامی؛ همه شهروندان درجه دو

من، «شایا گلدوست»، زن ترنس و کنش‌گر جامعه رنگین‌کمانی هر هفته دوشنبه در اینستاگرام «ایران‌وایر» با یکی از اعضای جامعه رنگین‌‌کمانی درباره مسایل و مشکلات مربوط به این قشر گفت‌وگو می‌کنم. میهمان این برنامه، «آسیه امینی»، شاعر و‌ تحلیل‌گر مسایل اجتماعی است و به مناسبت «روز جهانی منع خشونت علیه زنان»، درباره خشونت‌هایی که همه زنان در نظام جمهوری اسلامی تجربه کرده و می‌کنند، صحبت می‌کنیم.

«آسیه امینی»، شاعر و نویسنده ساکن نروژ با سابقه روزنامه‌نگاری در داخل و خارج از ایران است این روزها بیشتر به تحقیق و تحلیل مسایل اجتماعی می‌پردازد. او در حوزه پژوهش، کارهای مختلفی در رابطه با اعدام، مسایل جنسیت و آزادی بیان انجام داده است.

امینی عضو هیات‌مدیره «انجمن قلم نروژ» و «کمیته نویسندگان زندانی» است.

او تحصیل کرده کارشناسی ارتباطات و رسانه، کارشناسی ارشد مطالعات فرهنگی در حوزه برابری و تنوع و هم‌چنین یک دوره آموزش عالی در حوزه حقوق بشر در بیزنس است.

تجربه‌های امینی در ایران و کارهای پژوهشی او در مقوله زنان، کودکان و اعدام، او را با خشونت‌هایی که همه زنان در نظام جمهوری اسلامی به شکلی تجربه می‌کنند، آشنا کرده است. از «آسیه امینی» می‌پرسم خشونت علیه زنان و تجربیات خشونت علیه زنان در سایه جمهوری را چه‌گونه تعریف می‌کند؟

– همان‌طور‌ که می‌توان به این سوال به صورت کلی جواب داد، می‌توان بسیار هم وارد جزییات شد. در این ۱۶ روزی که دنیا درباره خشونت علیه زنان صحبت می‌کند، باید تمایزی جدی قائل شویم با آن‌چه در دنیا به عنوان خشونت جنسی و‌ جنسیتی نام می‌بریم که می‌تواند به سنت‌ها، شرایط طبقاتی، شرایط اجتماعی و خیلی چیزها ربط داشته باشد با آن‌چه در ایران اتفاق می‌افتد که شکلی از خشونت قانونی است. این خشونت‌ها علیه زنان به شکل قانونی اتفاق می‌افتند؛ یعنی برای آن بودجه تعیین می‌شود، در حوزه سیاست برنامه‌ریزی می‌شود و در مکانیزم‌های اجتماعی نفوذ کرده و به صورت خشونت نهادینه‌ شده‌ای به هنجار تبدیل می‌شود. در واقع، وقتی درباره جمهوری اسلامی حرف می‌زنیم، درباره مکانیزم سیاسی خشونت علیه زنان صحبت می‌کنیم. ایران نه تنها کنوانسیون منع خشونت علیه زنان را امضا نکرده است و آن را اجرا نمی‌کند بلکه قوانین بسیاری مانند حق طلاق، حجاب اجباری و غیره علیه زنان است. به همین دلیل، بسیاری از فعالان حقوق زنان از دهه ۸۰ به این نتیجه رسیده‌اند که با وجود قوانین اسلامی، تلاش برای رسیدن به برابری و احقاق حقوق زنان در ایران، آب در هاون کوبیدن است.

ایدئولوژی جمهوری اسلامی که بر پایه مذهب است، در تمام چهار دهه اخیر سعی کرده است که زنان را در تمامی عرصه‌های سیاسی، اجتماعی و فرهنگی به حاشیه براند و شهروند درجه دو به حساب بیاورد. این ایدئولوژی چه نفعی برای جمهوری اسلامی داشته و سرکوب زنان در این سال‌ها چه کمکی با بقای نظام کرده است؟

– پاسخ دادن به این پرسش بیش از آن که نیازمند تحلیل‌های علمی باشد، به تجربه زیست ما زنان در ایران برمی‌گردد؛ تجربه زیست زنانی که تاریخ ۵۰ ساله اخیر‌شان با متحجرترین بخش از جامعه طرف بوده است که تلاش می‌کنند جامعه پیشرفت نکند و به سمت جلو نرود. یکی از ابتدایی‌ترین اختلافاتی که «روح‌الله خمینی» با «محمدرضا شاه پهلوی» پیدا داشت، اعطای حق رای به زنان بود. اولین اتفاقی که بعد از جمهوری اسلامی رخ داد، حذف زنان و محروم شدن از ابتدایی‌ترین حقوق انسانی‌ خود بود که آن‌ها را رسما به شهروند درجه دوم تبدیل کرد. تنها پاسخی که در تمام سال‌های فعالیت و کارهای پژوهشی‌ خود یافته‌ام، این است که نظام همه سعی خود را می‌کند تا جامعه را در ساختار متحجری که خواسته‌اش است، نگه‌ دارد. وقتی جامعه پویا است، زنان تحصیل کرده هستند، فعالیت اجتماعی دارند و در صحنه هستند، برای رسیدن به آن جامعه متحجری که آمال و آرزوی خمینی و ادامه دهندگان راه او بوده، حذف و به حاشیه رانده شده‌اند.»

در تمام این سال‌ها جامعه ایران به سمتی پیش رفت که تنوع و گوناگونی را از دست داد. تنوع‌های سیاسی، مذهبی، جنسی و جنسیتی و… بخشی از این تنوع جامعه رنگین‌کمانی هستند که بیشترین سرکوب را تجربه کرده‌اند و از یک دهه گذشته این سرکوب و خشونت به صورت آشکارا انجام می‌شود. نظام حاکم از مرحله انکار وجود این جامعه به سرکوب آشکار، نفرت‌پراکنی، بیمار‌پنداری و انگ‌انگاری اعضای جامعه رنگین‌کمانی رسیده است. وقتی درباره خشونت علیه زنان صحبت می‌کنیم، منظور همه زنان است، هر کسی که خود را به عنوان زن هویت‌یابی می‌کند، جدا از جسم و ظاهر اندام جنسی که با آن زاده شده است و جنسیتی که بر اساس آن به او نسبت داده شده است. زنان جامعه رنگین‌کمانی در تجربه این خشونت‌های سیستماتیک با همه زنان در جامعه شریک هستند و چه بسا در مواردی این خشونت‌ها را به شکل مضاعف تجربه کرده‌اند. از «آسیه امینی» پرسیدم که تجربه شما به عنوان تحلیلگر اجتماعی و فعال در زمینه حقوق زنان، در مواجهه با زنان که هویت‌های چند لایه‌ای یا متقاطع دارند، چه بوده است؟

«وقتی که راجع به گوناگونی و هویت جنسی و‌ جنسیتی صحبت می‌کنیم در کل دنیا از نظر پرداخته شدن به عنوان یک پدیده اجتماعی و از منظر قانونی و قانون‌گذاری بسیار جدید است. مسئله‌‌ای که نیاز به بازپروری فکر‌ها در حوزه آموزش و تربیت شدن دوباره جوامع دارد. اما در جامعه سیاسی امروز ایران را متفاوت می‌کند با جوامع در حال تغییر و پیشرفته دنیا، این است که تنوع‌ها و گوناگونی جنسی و‌ جنسیتی، جدا از مشکلات اجتماعی و فرهنگی، جرم‌انگاری شده است. اینکه از افراد این جامعه دیگری‌سازی می‌کند و بعد مجازات می‌کند. جامعه ما می‌بایست خود را برای فردای بعد از جمهوری اسلامی آماده بکند، آماده برای پذیرش گوناگونی به صورت فرهنگی و قانونی. که البته این امر نیاز به آموزش در همه زمینه‌ها و استفاده از همه ابزارهای آموزشی دارد.

در آینده ایران آزاد، راه سختی در پیش خواهیم داشت، البته که تغییر برای هیچ جا‌معه‌ای کار آسانی نیست، سختی بیشتر ما از این جهت است که چهل و چهار سال حکومتی داشتیم که تلاش کرده است با سانسور، حذف، جرم‌انگاری، هنجارسازی، واقعیت موجود پذیرفته شده در دنیا را انکار کند. می‌بایست از علم، فرهنگ و روش‌های گفتگو برای آماده‌سازی جامعه استفاده کنیم. تلاش برای پذیرش این موضوع که قبل از اینکه با چه اندام جنسی به دنیا می‌آییم یا خود را در چه گروه جنسی و جنسیتی تعریف می‌کنیم، یک انسان هستیم و این انسان بودن باید ما را به یکدیگر پیوند بدهد. تاکید بر این موضوع که دوگانگی جنسی و جنسیتی محصول اجتماعی شدن انسان‌هاست نه طبیعت آنها. با وجود راه سختی که در پیش داریم اما من امیدوارم، امید به فردایی بهتر و رو به جلو در ایران آزاد.»

۱۸ زندانی زن اوین: خیابان‌ها را با شعار توقف اعدام تسخیر کنید

ایران‌وایر

۱۸ زندانی زن اوین: خیابان‌ها را با شعار توقف اعدام تسخیر کنید

جمعی از زندانیان سیاسی زن محبوس در زندان اوین با انتشار نامه ای، اعدام معترضان در ایران را محکوم کرده و از مردم ایران خواسته‌اند تا با حضور در خیابان‌ها و سر دادن شعارهایی درباره لغو حکم اعدام، مانع کشته شدن معترضانی شوند که جان آن‌ها در خطر است.

این زنان در نامه‌ای که توسط خبرگزاری حقوق‌بشری هرانا در روز دوشنبه ۲۱ آذر ۱۴۰۱ منتشر شده، از تحصن خود در مقابل دفتر افسر نگهبانی بند زنان اوین در همراهی با معترضان خبر داده و از مردم نیز خواسته‌اند تا با اقدام‌های مشابه مانع از اجرای احکام اعدام برای سایر بازداشت‌شدگان اعتراضات و سرکوب بیشتر معترضان شوند.

امضاکنندگان این نامه همچنین نوشته‌اند: «برای پاره کردن ریسمان دور گلوی جوانان‌مان و برای درهم شکستن چوبه‌های برافراشته مرگ به پاخیزیم. راه دیگری وجود ندارد! این‌بار خیابان‌های شهر را با فریاد “اعدام را متوقف کنید” تسخیر کنیم و اعتصابات را با قدرت و فراگیری بیشتر ادامه دهیم.»

نامه زندانیان زن متحصن در زندان اوین که توسط ۱۸ تن از زنان فعال مدنی، سیاسی و زنان امضا شده ، همچنین اعدام محسن شکاری، اولین اعدام‌شده اعتراضات کنونی را «جنایتی آشکار» خطاب کرده است.

این زنان در ادامه بر لزوم همبستگی مردم برای نجات جان بازداشت‌شدگان و توقف آن‌چه که «چرخه قتل حکومتی» خوانده‌ شده، تاکید کرده‌اند.

امضاکنندگان این نامه خانم‌ها «نرگس محمدی»، «بهاره هدایت»، «فرنگیس مظلوم»، «صبا کردافشاری»، «سپیده قلیان»، «فریبا اسدی»، «الناز اسلامی»، «گلرخ ایرایی»، «نسرین جوادی»، «زهره داوری»، «زهره زیوری»، «زهره سرو»، «زهرا صفایی»، «گلاره عباسی»، «مرضیه فارسی»، «عسل محمدی»، «پرستو معینی» و «پوران ناظمی»، هستند.

این نامه در حالی صادر شده که دومین اعدام اعتراضات کنونی، یعنی «مجیدرضا رهنورد»، معترض ۲۳ ساله اهل مشهد که سحرگاه دوشنبه ۲۱ آذرماه در مشهد و در جمع بسیجیان و نیروهای امنیتی به وقوع پیوست.

آقای رهنورد، متهم شده بود که از طریق کشتن دو بسیجی با چاقو، «محاربه» با خدا کرده است. به گزارش فعالان و نهادهای حقوق‌بشری، این جوان ۲۳ ساله از لحظه بازداشت تحت شکنجه شدید بوده و حتی ماموران دست او را شکسته بودند.

نیاز فوری آیدا راستی از بازداشت شدگان اخیر به درمان

بی بی سی

 

بیژن راستی عموی آیدا راستی از حال جسمی او در زندان به ما گفت : آیدا راستی شهروند بهایی بیست و هشت ساله است که هشتاد روز پیش، ساعت نه و نیم شب در خانه اش توسط ماموران لباس شخصی بازداشت شد.

با وجود تلاش های بسیار آیدا از حق داشتن وکیل برخوردار نیست و همچنان اجازه ورود وکیل به پرونده داده نشده است

به گفته خانواده او، نزدیک به دوماه بازجویی آیدا ادامه داشته در حالی که هیچ مدرک و سند مجرمانه در منزل آیدا کشف نشد و خانواده او حدس میزنند کل اتهامات آیدا با تکیه بر صفحه اینستاگرامش بوده است

به گفته بستگان، آیدا بدلیل بازداشت و بازجویی طولانی مدت و شرایط نامناسب زندان دچار ضعف عصبی شده و تحمل وضعیت زندان را ندارد.

آناهیتا شمس گفتگویی کرده با بیژن راستی عموی آیدا راستی.

آذر ۲۱، ۱۴۰۱

مائده اولاد قره گوز به حبس، جزای نقدی و ممنوع الخروجی محکوم شد

هرانا

خبرگزاری هرانا – مائده اولاد قره گوز، از شهروندان بازداشتی اعتراضات سراسری، توسط دادگاه انقلاب تبریز به ۱۶ ماه حبس، ۸ میلیون جزای نقدی و ۲ سال ممنوع الخروجی محکوم شد.

به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، مائده اولاد قره گوز به حبس محکوم شد.

براساس این حکم که توسط دادگاه انقلاب تبریز صادر و به وی ابلاغ شده است خانم اولاد قره گوز، به ۱۶ ماه حبس تعزیری، ۸ میلیون جزای نقدی، ۲ سال ممنوع الخروجی محکوم شده است.
یک منبع مطلع با اعلام این خبر به هرانا گفت: «۱۲ ماه از این حکم حبس امکان تبدیل به جریمه بدل از حبس را دارد که خانواده را به پرداخت هزینه یک دانشجو برای ۲۰ ترم مجبور می کند.»

خانم اولاد قره گوز چهارشنبه ۶ مهرماه ۱۴۰۱، به علت انتشار مطالبی در صفحه شخصی خود بازداشت و حدود دو هفته بعد با تودیع قرار وثیقه ۱۰۰ میلیون تومانی آزاد شده بود. وی مجددا روز دوشنبه ۲۳ آبان ماه ۱۴۰۱، پس از احضار به یکی از مراجع امنیتی-قضایی، بازداشت و سپس به زندان تبریز منتقل شده بود.

نامه اعتراضی زندانیان سیاسی زن زندان اوین؛ اعدام باید متوقف شود!

هرانا

خبرگزاری هرانا – جمعی از زندانیان سیاسی محبوس در زندان اوین با انتشار نامه ای ضمن واکنش به صدور احکم اعدام و اجرای آن در خصوص بازداشت شدگان اعتراضات اخیر، از تحصن خود در دفتر افسرنگهبانی بند زنان زندان اوین در همراهی با اعتراضات و اعتصابات خیابانی و در مخالفت با اعدام خبر دادند.

به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، جمعی از زندانیان سیاسی زندان اوین با نگراش نامه ای نسبت به صدور و اجرای احکام اعدام برای معترضان بازداشتی اعتراضات سراسری اخیر واکنش نشان دادند.

نویسندگان این نامه در همین خصوص نوشته اند: «راه دیگری وجود ندارد! این بار خیابان های شهر را با فریاد “اعدام را متوقف کنید” تسخیر کنیم و اعتصابات را با قدرت و فراگیری بیشتر ادامه دهیم. ما نیز در کنار شما، گرچه در زندان همراهی خود را با “خیابان” که به حکم اسارت از آن محروم مانده ایم، اعلام کرده و برای بیان مخالفت خود با اعدام در دفتر افسر نگهبان بند زنان زندان اوین، در تاریخ ۲۱ آذر ماه با خواندن سرود و سر دادن شعار تحصن میکنیم.»

متن کامل این نامه که جهت انتشار در اختیار هرانا قرار گرفته است، در ادامه می‌آید:
«اعدام باید متوقف شود!

ما مردم آزادی خواه و برابری طلب ایران در ماههای اخیر برای سرنگونی رژیم دیکتاتوری جمهوری اسلامی هم پیمان شده ایم و در شهرها و روستاها، خیابان ها و خانه هایمان، در داخل و خارج از کشور به پا خاسته ایم.

سرکوب های وحشیانه و گسترده حکومت در سراسر کشور موجب پراکنده شدن اعتراضات قدرتمند خیابانی طی روزهای اخیر شده و حکومت به جای عقب نشینی از کشتار خیابانی و سرکوب، قدمی پیشتر نهاده و اعدام را برای ایجاد ارعاب آغاز کرده است. اعدام کسانی که شانه به شانه هم در خیابانها ایستاده بودند. اعدام محسن شکاری به عنوان یک معترض خیابانی جنایتی آشکار بود که جهان را به حیرت واداشت.

به پاس عهد و پیمان در قلب هایمان، به پاس دستهای گرم در دست هم گذاشته مان، به پاس فریاد برخاسته از سینه هایمان، به بغض نشکسته در گلویمان، تنهایشان نگذاریم و برای نجات جان به پا خاستگان در بند و توقف چرخه قتل حکومتی به پا خیزیم. برای پاره کردن ریسمان دور گلوی جوانانمان و برای درهم شکستن چوبه های برافراشته مرگ به پاخیزیم.

راه دیگری وجود ندارد! این بار خیابان های شهر را با فریاد “اعدام را متوقف کنید” تسخیر کنیم و اعتصابات را با قدرت و فراگیری بیشتر ادامه دهیم. ما نیز در کنار شما، گرچه در زندان همراهی خود را با “خیابان” که به حکم اسارت از آن محروم مانده ایم، اعلام کرده و برای بیان مخالفت خود با اعدام در دفتر افسر نگهبان بند زنان زندان اوین، در تاریخ ۲۱ آذر ماه با خواندن سرود و سر دادن شعار تحصن میکنیم.

اسامی امضاکنندگان به ترتیب حروف الفبا: فریبا اسدی، الناز اسلامی، گلرخ ایرایی، نسرین جوادی، زهره داوری، زهره زیوری، زهره سرو، زهرا صفایی، گلاره عباسی، مرضیه فارسی، سپیده قلیان، صبا کردافشاری، نرگس محمدی، عسل محمدی، فرنگیس مظلوم، پرستو معینی، پوران ناظمی، بهاره هدایت.

نسرین شاکرمی: عاقبت این رفتارها به خودتان برمی‌گردد

رادیو فردا

نسرین شاکرمی، مادر نیکا شاکرمی

مادر نیکا شاکرمی در پیامی خطاب به مقامات جمهوری اسلامی نوشت: «چشم‌های مردم را کور می‌کنید. چقدر چشم‌ها را می‌توانید کور کنید تا کسی جنایات شما را نبیند؟»

نسرین شاکرمی، شامگاه یک‌شنبه، ۲۰ آذر در پستی اینستاگرامی نوشت: «نکشید، اعدام نکنید، زندان نکنید، کور نکنید، کر نکنید، مردم را تحقیر و افسرده نکنید. صبر خدا و مردم هم حدی دارد. عاقبت این رفتارها به خودتان برمی‌گردد.»

او افزود: «جواب این خشم موجه کشتار و اعدام و جنایت نیست. اگر هم کسانی باید اعدام و مجازات شوند اشخاصی هستند که عامل ساختن این خشم و این همه فلاکت و فساد اقتصادی و فرهنگی و اجتماعی کشورمان شده‌اند.»

نسرین شاکرمی، مادر نیکا شاکرمی از کشته‌شدگان اعتراضات سراسری در تهران است. نیکا در زمان مرگ ۱۷ سال داشت و پزشکی قانونی علت مرگ او را اصابت ضربات متعدد جسم سخت بر سرش عنوان کرد.

پیشتر صدها پزشک متخصص چشم با انتشار دو نامه‌ جداگانه در مورد استفاده از گلوله‌های ساچمه‌ای نیروهای امنیتی علیه معترضان و از دست رفتن بینایی افراد هشدار دادند.

در یکی از این نامه‌ها تاکید شده بود که شمار زیادی از معترضان به خاطر اصابت گلوله‌های ساچمه‌ای و پینت‌بال به چشم‌شان به مراکز درمانی مراجعه کرده و تعداد زیادی از آنها بینایی یک یا دو چشم خود را از دست داده‌اند.

خانم شاکرمی در ادامه پست خود، دلیل خشم جوانان ایرانی را گرفته شدن «امید» و «آینده» از آن‌ها عنوان کرد و عامل آن را کسانی دانست که «حرف و خواست مردم را نادیده می‌گیرند.»

او در ادامه با اشاره به «تبعیض» در ایران گفت: «جوانان بااستعداد، هنرمند، شریف و غیرتمند ما به خاطر اعتراض به ظلم و بی‌عدالتی مظلومانه کشته می‌شوند و زیر خاک شده‌اند، اما دختر و پسرهای آقازاده‌ها در کشورهای اروپایی و آمریکایی مشغول خوشگذرانی و مصرف سرمایه های مردم ایران هستند.»

مادر نیکا در ادامه گفت که جواب «خشم موجه» مردم به دلیل «حق‌کشی» و «تبعیض»، «کشتار، اعدام و جنایت نیست.»

ساعاتی پس از انتشار این پست، مجیدرضا رهنورد از بازداشت‌شدگان مشهد به اتهام قتل دو بسیجی در ملاء عام به دار آویخته شد. روند قضائی او از زمان بازداشت تا اعدام ۲۳ روز طول کشید.

او دومین معترضی بود که حکم اعدام او اجرا شد. محسن شکاری اولین معترضی بود که روز ۱۷ آذر در تهران اعدام شد.

بر اساس گزارش‌ها، دست کم ۳۹ بازداشت‌شده در معرض خطر اجرای حکم اعدام قرار دارند.

چرا زنان ایرانی روزبه‌روز فقیرتر می‌شوند؟

  فقر در ایران بیش از پیش چهره‌ای زنانه به خود گرفته است. زنان برای یافتن شغل، کسب درآمد و حتی تأمین هزینه‌های زندگی، نسبت به مردان با چالش‌...