ممنوعیت تماس و ملاقات؛ گزارشی از آخرین وضعیت آنیشا اسداللهی در زندان اوین

 آنیشا اسداللهی، فعال کارگری که دوران محکومیت خود را در زندان اوین سپری می کند، به دستور مقامات ذیربط از برقراری تماس تلفنی و ملاقات با خانواده محروم مانده است. به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، آنیشا اسداللهی، فعال کارگری محبوس در زندان اوین از برقراری تماس تلفنی و ملاقات با خانواده محروم مانده است. علی اسداللهی، برادر این زندانی سیاسی ضمن انتشار این خبر اعلام کرد که آنیشا اسداللهی از تاریخ شانزدهم مردادماه، از برقراری تماس تلفنی با خانواده محروم مانده است. همچنین، از شش هفته پیش تاکنون از ملاقات با خانواده و کیوان مهتدی، همسر او که در زندان اوین محبوس است، منع شده است. به گفته آقای اسداللهی، این محرومیتها به دلیل اعتراض آنیشا اسداللهی به صدور حکم اعدام علیه شریفه محمدی و پخشان عزیزی و اجرای حکم اعدام رضا رسایی صورت گرفته است. آنیشا اسداللهی در مرداد سال گذشته، جهت تحمل دوران محکومیت خود راهی زندان اوین شد. خانم اسداللهی پیشتر توسط شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی ایمان افشاری از بابت اتهام “اجتماع و تبانی” به پنج سال حبس تعزیری و به اتهام “تبلیغ علیه نظام” به هشت ماه حبس تعزیری، مجموعا به پنج سال و هشت ماه زندان محکوم شد. این حکم نهایتا توسط دادگاه تجدیدنظر استان تهران تایید و به شعبه یک اجرای احکام زندان اوین ارجاع داده شد. با اعمال ماده ۱۳۴ قانون مجازات اسلامی، مجازات اشد یعنی پنج سال حبس در خصوص وی قابل اجرا خواهد بود. وی سپس مورخ هشتم اردیبهشت ماه سال ۱۴۰۲، در آستانه روز جهانی کارگر به همراه شماری از فعالین صنفی و کارگری توسط ماموران امنیتی در منزل محمد حبیبی، فعال صنفی معلمان، بازداشت و به زندان اوین منتقل شد. خانم اسداللهی نهایتا در تاریخ هجدهم اردیبهشت ماه همان سال، با تودیع وثیقه یک میلیارد تومانی از زندان اوین آزاد شده بود. آنیشا اسدالهی، فعال کارگری، معلم و مترجم رسمی سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوس رانی پیش از این نیز از بابت فعالیت های خود سابقه بازداشت و برخورد قضایی را داشته است.

مادر نفس حاجی‌‏شریف: ماموران جلوی بینی و دهان دخترم را گرفته بودند

 مریم عباسی»، مادر «نفس حاجی‌‏شریف» دختر ۱۴ساله‌ای که به‌همراه دوستش توسط ماموران گشت ارشاد مورد ضرب‌وشتم قرار گرفت، می‌گوید: «ماموران جلوی دهان و بینی دخترم را گرفته و نفس او بند آمده بود. یکی از عابران خیابان داد می‌زند خانم تو را به خدا ولش کنید، او بچه است، مامور دستش را برداشته و نفس دخترم بیرون آمده است.»

خانم عباسی تاکید کرده: «نمی‌خواستم بچه من نسبت به آدم‌های دورو‌برش انقدر بی‌اعتماد شود. من چطور از این به‌بعد می‌توانم بگویم که حجابش را رعایت کند؟ با این حجم از خشمی که دارد؟»

مادر نفس حاجی‌شریف همچنین می‌گوید که چندروز پیش متوجه شده پرونده از دادسرای نظامی خارج و به بازرسی فاتب رفته است. او اعلام کرد: «مسوولان فراجا هم به من گفته‌اند که پیگیرند، اما هنوز اتفاقی نیفتاده است.»

به نوشته روزنامه «هم‌میهن»، مادر نفس حاجی‌‏شریف درباره ترس و اضطراب دخترش بعد از روز حادثه و اتفاقاتی که آن روز برای دخترش افتاد، گفته است: «او مدام آن‌ روز را در ذهنش مرور می‌کند، وقتی آمدیم خانه، دیدم وضع بدنش چطور است. یکی از خانم‌ها روی زانوی نفس نشسته بود لبه جدول و این خیلی به بدنش آسیب زده بود.

یکی از شاهدان به من گفت که دیده یکی از ماموران، جلوی دهان و بینی دخترم را گرفته و نفس او بند آمده بود و بعد که او داد می‌زند خانم تو را به خدا ولش کنید، او بچه است، دستش را برداشته و نفس دخترم بیرون آمده. یکی از ماموران با زانو، روی گردن او نشسته بود که باعث شده بود کبود شود. همه بدنش کبود بود. دو، سه شب اول که اصلا نمی‌خوابید و فکر می‌کرد ماموران می‌آیند که او را با خود ببرند. همین الان که با شما حرف می‌زنم، دوربین پشت در آپارتمان را روشن کرده است.

صبح که از خواب بیدار می‌شود، دوربین را روشن می‌کند و فکر می‌کند ماموران آمده‌اند. ماموران به او گفته بودند، زندانی‌ات می‌کنیم و…، ترس در وجودش مانده است. گزارش پزشکی قانونی، مهر‌و‌موم بود و نتوانستیم ببینیم. آن عکس‌هایی که منتشر کردم، یک‌ ماه بعد از آن اتفاق بود. هنوز هم جای بعضی زخم‌ها روی صورت و گردنش هست.»

خانم عباسی ادامه داده: «من می‌خواهم این را از آن ماموران بپرسم که چطور دلشان آمد؟ من هنوز باورم نمی‌شود که چنین رفتاری با بچه بکنند؟ از مویش بکشند و ببرند؟ کی ما مردم اینقدر نسبت به هم بی‌رحم شدیم؟ من نمی‌خواستم بچه من نسبت به آدم‌های دور‌و‌برش انقدر بی‌اعتماد شود. من چطور از این به‌ بعد می‌توانم بگویم که حجابش را رعایت کند؟ با این حجم از خشمی که دارد؟»

براساس این گزارش، باوجود همه این اتفاقات، علیه نفس حاجی‌‏شریف، دختری که مورد ضرب و شتم ماموران گشت ارشاد قرار گرفت، پرونده‏‌ای در دادسرای اطفال با شکایت یکی از ماموران زن طرح نور تشکیل شده است. آن مامور دلیل شکایت را، «در رفتن یکی از انگشت‌‏های دست» خود اعلام کرده است.

روز سه‌شنبه ۱۶مرداد۱۴۰۳، سایت «انصاف نیوز» ویدیویی از یک دوربین‌ مدار بسته را منتشر کرده که بازداشت و ضرب‌و‌شتم یک دختر نوجوان ۱۴ ساله‌ به دست ماموران حجاب جمهوری اسلامی را نشان می‌داد.

مریم عباسی، مادر این دختر به انصاف نیوز گفته بود که دخترش در ۱تیر۱۴۰۳ در خیابان وطن‌پور شمالی در تهران مورد ضرب‌و‌شتم قرار گرفته است. پس از آن «محسن کرمی»، دادستان نظامی استان تهران گفت که کار شناسایی و معرفی ماموران حاضر در صحنه انجام شده و آن‌ها به نحو قانونی احضار شده‌اند.

با‌وجود اینکه او گفته بود گزارش و شکواییه‌ای به دادسرای نظامی تهران واصل شده و تحقیقات در دادسرای نظامی آغاز شده است، اما خانم عباسی، مادر نفس حاجی‌شریف می‌گوید که چندروز پیش متوجه شده که پرونده از دادسرای نظامی خارج و به بازرسی فاتب رفته است.

او می‌گوید مسوولان فراجا هم به من گفته‌اند که پیگیرند، اما هنوز اتفاقی نیفتاده است.

پریوش مسلمی به حبس محکوم شد

 پریوش مسلمی، متهم سیاسی محبوس در زندان اوین، توسط دادگاه انقلاب تهران به سه سال و هشت ماه حبس محکوم شد. به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، پریوش مسلمی به حبس محکوم شد. بر اساس حکمی که اخیرا توسط دادگاه انقلاب تهران صادر و روز گذشته به خانم مسلمی در زندان ابلاغ شده، وی از بابت اتهام اجتماع و تبانی به دو سال حبس، از بابت اتهام اهانت به رهبری به یک سال حبس و از بابت اتهام تبلیغ علیه نظام به هشت ماه حبس محکوم شده است. یک منبع مطلع نزدیک به خانواده این متهم سیاسی ضمن تایید این خبر به هرانا گفت: “پریوش در هیچ کدام از جلسات رسیدگی به اتهاماتش اعم از بازپرسی و دادگاه شرکت نکرده بود. او پیشتر به صورت کتبی و شفاهی اعلام کرده بود که این جلسات را به رسمیت نمیشناست و شرکت نخواهد کرد.” این متهم سیاسی در تاریخ هفدهم تیرماه، پس از مراجعه به دادسرای اوین بازداشت و سپس به بند زنان زندان اوین منتقل شده است. پریوش مسلمی در دادسرای اوین از بابت اتهاماتی همچون تبلیغ علیه نظام، اهانت به بنیانگذار و رهبری و اجتماع و تبانی مورد تفهیم اتهام قرار گرفته است. خانم مسلمی، متولد ۱۳۵۷ در فروردین ماه سال جاری، توسط نیروهای امنیتی در شهر نور بازداشت شد. او پس از سه روز از یکی از بازداشتگاه های امنیتی این شهر آزاد شد. پریوش مسلمی پیشتر در شهریورماه ۱۴۰۲، همزمان با سالگرد وفات مهسا امینی، توسط نیروهای امنیتی بازداشت شد. وی نهایتا یک ماه بعد با تامین قرار کیفری از زندان قرچک ورامین آزاد شده بود.

پانته‌آ بهرام توسط وزارت ارشاد از تدریس و فعالیت منع شد

 پانته‌آ بهرام، بازیگر سینما و تئاتر، در اینستاگرام اعلام کرد حراست وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی او را از فعالیت و تدریس منع کرده است. خانم بهرام در جریان اعتراضات سراسری ۱۴۰۱ در حمایت از معترضان و در اعتراض به کشته شدن مهسا امینی در بازداشت گشت ارشاد حجاب اجباری از سر برداشت و در پی آن با پرونده‌سازی قضایی مواجه شد. پانته‌آ بهرام که قرار بود یک دوره آموزشی برای کودکان برگزار کند، اعلام کرد که پیامی از دست‌اندرکاران برگزاری این دوره دریافت کرده مبنی بر این که «متأسفانه زورمان نرسید» و گفته «روی گوشی» این پیام را دریافت کرده که «شما ممنوع‌الفعالیتی، حتی تدریس هم نه!» او با تأکید بر این که کارمند وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نیست و اشاره به «داغان» بودن قوانین، پرسیده «بر اساس کدام قانون، حراست وزارت ارشاد می‌تواند کسی را» از فعالیت و تدریس منع کند؟

خودکشی و خودسوزی یک دختر ۱۴ ساله و یک زن در سقز و مهاباد

یک دختر نوجوان ۱۴ساله به ‌نام «سوما فیروزی» در سقز و همچنین مورخه ۱۸ تیر ۱۴۰۳ یک زن مهابادی به ‌نام «بیری مصطفی‌زاده» در مهاباد از طریق خودکشی و خودسوزی به زندگی خود پایان دادند. به گفته یک منبع مطلع به ‌کُردپا؛ سوما فیروزی، خود را از بالای آپارتمان‌های «جاقل» به پایین پرت کرده و جان باخته است. از دلایل خودکشی این نوجوان ۱۴ ساله زندگی سخت بعد از مرگ پدرش و زندگی تنهایی عنوان شده است. همچنین خانم بیری مصطفی‌زاده، پس از چند روز خودسوزی و بستری شدن در بیمارستان مهاباد در نتیجه شدت جراحات جان خود را از دست داد. علت خودسوزی این زن خودسرپرست که به ‌عنوان کارگر در یک مسجد کار می‌کرده است، اخراج از کارش عنوان شده است. لازم است اشاره شود، خانم مصطفی‌زاده ناشنوا بوده و زندگی سختی پشت سر گذاشته است. براساس آمار به‌ثبت رسیده در کُردپا، از ابتدای سال ۱۴۰۳ مجموع ۲۸ زن کُرد خودکشی کرده‌اند که ۷ تن از آنان زیر ۱۸ سال سن داشته‌اند. به‌ گفته اوین مصطفی زاده، سخنگوی کُردپا؛ خودکشی در کردستان یک پدیده بسیار درهم‌تنیده با شرایط اجتماعی-اقتصادی-سیاسی است که به دلیل در حاشیه قراردادن و در عقب مانده نگه داشته شدن از سوی حکومت، فرصت‌ها و رشد و پویایی اجتماعی و فردی از انسان‌ها سلب می‌شود و در این شرایط انسان‌ها آموزش و آگهی لازم برای برخورد با آسیب و مشکلات اجتماعی را پیدا نخواهند کرد. از دیگر سو، حکومت در راستای نگاه امنیتی و دیگری به کردستان تلاش می‌کند آسیب‌های اجتماعی را در جامعه کردستان فرهنگی ذاتی درونی کند و نشان دهد مشکل از فرهنگ کُردها است، درحالیکه فرهنگ یک مسئله کاملا سیال است و در کشورهای نرمال بودجه فراوانی برای ارتقا آن در نظر گرفته می‌شود. این خوانش نه به معنای انکار سنت‌های غلط در جامعه کردستان است و چه بسا در سال‌های اخیر فعالین زن و فعالان برابری جنسی/جنسیتی با دستان خالی بیشترین نقش را در مبارزه با زن کشی و خودکشی در جامعه کردستان داشته‌اند و در راستای دغدغه‌مند کردن جامعه و پسزدن سنت‌های غلط و مردسالار برآمده‌اند‌؛ باوجود اینکه در این راه بازداشت شده و تمامی انجمن‌های مربوط به زنان لغو مجوز شده‌اند یا دیگر مجوزهایشان تمدید نشده است. فعالین، رسانه و نهادهای حقوق بشری نیز نه تنها اخبار زن‌کشی و خودکشی‌ها را انکار و پنهان نکرده بلکه با هدف آگهی بخشی به جامعه و دغدغه‌مند کردن افکار عمومی، تلاش کرده‌اند روی آسیب اجتماعی دست گذاشته و آن را به مسئله همگانی تبدیل کنند. مسئله مهم دیگر این است که خود قربانیان زنکشی و خودکشی قربانیان منغعلی نیستند، بلکه ما در سال‌های اخیر شاهد خودکشی و زن‌های کشته شده‌ای بوده‌ایم که درپی اعتراض به سنت‌ها و تبعیضات جان خود را از دست داده‌اند. لازم به ذکر است، این نوشتار برای مطرح کردن پیچیدگی‌ آسیب‌های اجتماعی در کردستان و درهم‌تنیدگی ساختارها با آن است، چرا که خوانش تک بعدی از مسئله کاملا غلط است 

افزایش آمار زن‌کشی در ایران؛ تهران در صدر قرار دارد

 

روزنامه اعتماد در گزارشی ضمن ابراز نگرانی از افزایش شمار زنان کشته‌شده با انگیزه «ناموسی یا اختلافات خانوادگی» نوشت در سه ماهه نخست سال‌های ۱۴۰۱، ۱۴۰۲ و ۱۴۰۳ دست‌‌کم ۸۵ زن به دست مردان خانواده خود کشته شده‌اند که در این میان تهران در صدر آمار قرار دارد. بر اساس این گزارش که روز یکشنبه ۳۱ تیر منتشر شد، ۲۲ زن در سه ماهه نخست ۱۴۰۱ به دست «مردان نزدیک به‌ آن‌ها» از جمله شوهر، پدر و برادر خود به قتل رسیدند. این آمار در بازه زمانی مشابه در سال‌های ۱۴۰۲ و ۱۴۰۳ سیر صعودی داشته و به‌ترتیب به ۲۸ و ۳۵ زن مقتول رسیده است. پیش‌تر و در تیرماه سال گذشته، روزنامه شرق خبر داد از خرداد ۱۴۰۰ تا خرداد ۱۴۰۲ در هر چهار روز، به‌طور میانگین یک مورد زن‌کشی در ایران رخ داده است. به گفته شرق، آمار واقعی می‌تواند فراتر از این عدد باشد زیرا در بسیاری از نقاط کشور «زن‌کشی‌های زیادی هم رخ می‌دهد که عامدانه خبری از آن به بیرون از منطقه مورد نظر مخابره نمی‌شود. اعتماد در گزارش روز ۳۱ تیر خود نیز به این موضوع اشاره کرد و هشدار داد اخبار زن‌کشی «در اكثر مواقع رسانه‌ای نمی‌شود». این روزنامه از کارشناسان و مراجع قضایی در ایران خواست برای کاهش این آمار و جلوگیری از نقض حقوق زنان، اقدامات قانونی لازم را به کار گیرند. به گزارش اعتماد، شش شهر ارومیه، تالش، تبریز، مشهد، ایرانشهر و تهران در سه ماهه نخست ۱۴۰۳ شاهد بیشترین تعداد زن‌کشی به دلایل «ناموسی یا اختلافات خانوادگی» بودند که در این میان، تهران با پنج فقره قتل رتبه اول را به خود اختصاص داده است. تهران با ۱۰ فقره زن‌کشی «ناموسی یا خانوادگی» در ۱۴۰۱ و ۱۱ فقره زن‌کشی در ۱۴۰۲ هم در صدر قرار دارد که این آمار به نگرانی‌ها در خصوص امنیت زنان در پایتخت دامن زده است. در مهرماه سال گذشته، قتل یک زن جوان اهل شهرستان الشتر استان لرستان به نام راضیه حسنوند به دست برادرش خبرساز شده بود. این زن ۲۰ ساله که قربانی ازدواج اجباری و کودک‌‌همسری بود، بر اثر شلیک گلوله جان خود را از دست داد. سازمان حقوق بشری هه‌نگاو در آن مقطع زمانی گزارش داد طی ١٧ روز گذشته دست‌کم هفت زن با انگیزه «ناموسی» کشته شده‌اند. روزنامه اعتماد در ادامه گزارش خود نوشت بیشترین تعداد زن‌کشی به دلایل خانوادگی یا ناموسی از سوی «شوهران قربانیان» انجام گرفته است. بر اساس این گزارش، در سال‌های ۱۴۰۱، ۱۴۰۲ و ۱۴۰۳ به ترتیب ۱۶، ۱۵ و ۲۷ زن به دست شوهران خود کشته شدند. آمار نشان می‌دهد زنان در ایران در مقایسه با مردان بیشتر در معرض خشونت‌های خانگی قرار می‌گیرند

یک فعال حقوق زنان در زندان به بیماری «آتلکتازی» مبتلا شد

 

یک فعال حقوق زنان با انتشار متنی در صفحه اینستاگرام خود اعلام کرده است که بخشی از ریه‌اش دچار «آتلکتازی» شده است. متین یزدانی، نوشته است «با تمدید مرخصی درمانی او موافقت نشد‌ه، اما با توجه به نظریه پزشکی قانونی، وضعیت ریه‌اش و درگیری با بیماری سل، حکم باید شش ماه متوقف شود.» خانم یزدانی در این پست اینستاگرامی تاکید کرده است که سابقه هیچ گونه بیماری زمینه‌ای نداشته و براساس مستندات در شرایط نامطلوب بهداشتی در زندان در مواجهه با «میکروب سل» قرار گرفته و بخشی از ریه‌اش دچار «آتلکتازی» شده است. این فعال حقوق زنان با انتقاد از شرایط نامطلوب زندان‌ها در ایران نوشته است که نگران زندانیان دیگر است. آتلکتازی به جمع شدن بخشی از ریه یا تمامی آن گفته می‌شود. این مشکل باعث جذب نشدن اکسیژن به مقدار کافی از طریق ریه می‌شود. متین یزدانی مرداد ماه سال گذشته به همراه جلوه جواهری، فروغ سمیع‌نیا، یاسمین حشدری، نگین رضایی، زهرا دادرس، زهره دادرس، واحده خوش‌سیرت، شیوا شاه‌سیاه، سارا جهانی و آزاده چاوشیان و هومن طاهری در شمال ایران بازداشت شد. اداره اطلاعات گیلان بدون ارائه هیچگونه شواهدی ادعا کرده بود که بازداشت‌شدگان قصد «اقدامات خرابکارانه» را داشته‌اند. متین یزدانی شنبه ۲۳ تیر در هنگام مراجعه به اجرای احکام بازداشت و به زندان لاکان رشت منتقل شده بود. در این پرونده ۱۱ فعال مدنی و حقوق زنان گیلان در مجموع به بیش از ۶۰ سال حبس محکوم شدند. تیرماه سال جاری، ماری لاولر، گزارشگر ویژه سازمان ملل با انتشار پستی در رسانه ایکس، نسبت به احکام طولانی‌مدت زندان و گزارش‌های منتشرشده درباره بازداشت خشونت‌آمیز، شکنجه، و تهدید ماموران امنیتی جمهوری اسلامی به تجاوز و کشتن این زندانیان در حین بازجویی ابراز نگرانی کرده و خواهان پایان سرکوب فعالان زن حقوق بشر شده بود