مردی که برای تجاوز به دختری جوان وارد خانه او شده و در جنایتی هولناک دختر را به قتل رسانده بود دوباره پای میز محاکمه رفت.
متهم مدتها بعد از قتل با گفتههای دوست مقتول شناسایی و بازداشت شد. او به قصاص محکوم شده بود؛ اما به دلیل عجز ولی دم از پرداخت تفاضل دیه، مرد محکوم که سجاد نام دارد، در زندان بلاتکلیف مانده بود تا اینکه درخواست تعیین تکلیف کرد.
9 سال قبل دختری به نام نازی در خانهاش به قتل رسید. زمان به قتل رسیدن نازی کسی در خانه نبود و چون شاهدی هم وجود نداشت این پرونده پیچیده شد. ماموران تحقیقات زیادی انجام دادند؛ اما راه به جایی نبردند. نحوه قتل نشان میداد دختر جوان قصد مقاومت داشته اما نتوانسته جان خود را نجات دهد و با ضربه چاقو کشته شده است.
چند ماه بعد از قتل نازی یکی از دوستان او به پلیس گفت: هر وقت به خانه نازی میرفتم، میدیدم کارگری که در ساختمان روبهروست او را نگاه میکند. نازی از این مساله معذب بود و همیشه پرده اتاقش را میکشید. برای همین فکر میکنم ممکن است او کاری کرده باشد.
ماموران مرد کارگر را که اهل افغانستان است شناسایی کردند و متوجه شدند او بعد از قتل نازی محل کارش را ترک کرده است. با ردیابیهای انجامگرفته پلیس متوجه شد متهم به نام سجاد در مرز تایباد است و قصد عبور از مرز را دارد. بلافاصه دستور بازداشت او صادر شد و ماموران مرزبانی مرد جوان را دستگیر کردند.
سجاد در بازجوییها به قتل اعتراف کرد و گفت: از نازی خوشم آمده بود. برای اینکه به او تعرض کنم زمانی که کسی در خانه نبود وارد خانهاش شدم. او مقاومت کرد به همین خاطر او را کشتم. چند روز بعد هم محل کارم را ترک کردم و میخواستم از مرز خارج شوم که بازداشت شدم.
با تکمیل تحقیقات و صدور کیفرخواست پرونده برای رسیدگی به دادگاه کیفری استان تهران فرستاده شد. متهم در جلسه رسیدگی یک بار دیگر اتهام را قبول کرد اما گفت تعرضی صورت نگرفته است. با توجه به اینکه جسد فاسد شده بود پزشکی قانونی هم نتوانست درباره تجاوز به دخترجوان اظهارنظر کند. به این ترتیب با درخواست مادر مقتول حکم قصاص سجاد صادر شد.
متهم که از سال 93 در زندان است بعد از 9 سال درخواست تعیین تکلیف کرد. از آنجا که مادر مقتول نتوانسته بود تفاضل دیه را پرداخت کند قضات به او فرصت پرداخت تفاضل دیه دادند اما این زن در مهلت قانونی هم نتوانست مبلغ تعیینشده را تهیه کند تا اینکه یک بار دیگر جلسه رسیدگی تشکیل شد.(دیده بان ایران ۱۴۰۲/۱۰/۲۹)