جستجوی این وبلاگ

فروردین ۱۸، ۱۴۰۱

آخرین وضعیت پرونده «کیوان.الف» و چند توصیه به قربانیان تجاوز

اقتصادآنلاین

آخرین وضعیت پرونده «کیوان.الف» و چند توصیه به قربانیان تجاوز

«کیوان.الف» یکی از نخستین مردانی بود که پس از گسترش کارزار «می تو» در ایران از سوی ده‌ها دختر به تجاوز جنسی متهم شد و هم‌اکنون در زندان به سر می‌برد. با گسترش این کارزار و پس از آنکه زنان بیشتری به شکستن سکوت خود تشویق شدند، مردان بیشتری که بسیاری از آنان چهره‌های شناخته‌شده بودند نامشان در کنار این متهم قرار گرفت.

عاطفه حسینی؛ در هفته‌های اخیر از یک سو روایت سمیه میرشمسی، دستیار کارگردان و برنامه‌ریز از بدرفتاری و آزار فرهاد اصلانی، بازیگر سینما و از سوی دیگر حمایتی که از سوی سینماگران از میرشمسی صورت گرفت و روایت سایر هنرمندان زن از چنین رفتارهایی، کارزار «می تو» در ایران را وارد مرحله تازه‌ای کرد.

به دنبال روایت میرشمسی جمعی از زنان دست‌اندرکار سینما در اعتراض به خشونت علیه زنان در این عرصه بیانیه‌ای صادر کردند و در آن تاکید کردند که آزار و اذیت زنان در سینمای ایران سیستماتیک، شدید، گسترده و نادیده گرفته شده اما برای اولین بار به یک فریاد جمعی تبدیل شده است. در این بیانیه برای جلوگیری از باج‌گیری جنسی و خشونت و قلدری، از خانه سینما خواسته شده کمیته‌ای مستقل با اکثریت مطلق زنان برای رسیدگی به شکایات علیه خشونت جنسی تشکیل شود و وکیل و مشاوره حقوقی در اختیار راویان آزار قرار بگیرد.

شیما قوشه، وکیل پایه یک دادگستری و وکیل تعدادی از قربانیان تجاوز کیوان.الف در گفت‌وگو با اقتصادآنلاین ضمن آنکه بیانیه سینماگران زن را حرکتی مثبت تلقی کرد، گفت: از آنجا که صنف سینماگران و بازیگران برای عموم مردم شناخته شده و اغلب برای دختران نوجوان و جوان الگو هستند، این بیانیه می‌تواند نقش مثبت و موثری برای تشویق زنان و دختران به شکستن سکوت خود و گفتن روایت‌های خود از آزارهایی که دیده‌اند، باشد.

این وکیل دادگستری با بیان اینکه در صورت رخ‌دادن تجاوز اثبات آن بر عهده خود مدعی است، بیان کرد: از آنجا که ذات این نوع از جرایم در خفا اتفاق می‌افتد و اساسا شاهدی برای این جرم نیست و از سوی دیگر در ایران شاکی در صورت ادعا خودش هم وظیفه اثبات آن را برعهده دارد، توصیه می‌کنم قربانیان قبل از استحمام، لباس‌های خود را درآورند و ترجیحا در یک پاکت کاغذی بگذارند و بلافاصله به نزدیک‌ترین کلانتری مراجعه کنند. سپس از کلانتری نامه بگیرند و به پزشکی قانونی مراجعه کنند و در آنجا بخواهند که تمام معاینات و همچنین آزمایش‌های لازم برای تشخیص بیماری‌های مقاربتی انجام شود. سپس از طریق دفاتر خدمات الکترونیک قضایی شکایت خود را مطرح کنند تا در دادگاه کیفری یک هر استان به آن رسیدگی شود.

قوشه ادامه داد: با توجه به شرایط سخت روحی و روانی که قربانی تجاوز در آن قرار دارد پیشنهاد می‌کنم پس از وقوع جرم به یک دوست نزدیک درباره جزئیات حادثه و همچنین ویژگی‌های ظاهری شخص آزارگر و فرد متجاوز پیام دهند. اینها اولین و مهم‌ترین اقداماتی هستند که باید در ۲۴ ساعت اولیه بعد از تجاوز یا حداکثر ۴۸ ساعت بعد از آن انجام شود زیرا در صورت عدم انجام این نکات، آثار تجاوز از بین خواهد رفت و اثبات آن در محاکم بسیار دشوار خواهد بود.

مطابق بند ت ماده ۲۲۴ قانون مجازات اسلامی وجود عنف در تجاوز جنسی، یکی از مواردی است که منجر به تشدید کیفر زنا تا حد اعدام می‌شود. در واقع هرگاه یکی از طرفین راضی به برقراری رابطه جنسی نبوده و دیگری وی را وادار به ارتکاب این عمل کند، این ویژگی برای شخص مکره از کیفیات مشدده محسوب می‌شود. از این رو تجاوز جنسی، تجاوز به عنف در فقه و به تبع آن در قوانین کیفری ایران با تشدید مجازات همراه شده است.

همچنین باید به این نکته بسیار مهم توجه داشت که در واقع این عدم رضایت قربانی است که آمیزش جنسی را به تجاوز جنسی تبدیل می‌کند. اگر این رضایت با حیله و تقلب به دست آمده باشد باعث محکومیت مرتکب به تجاوز جنسی می‌شود همانطور که در تبصره‌ ۲ ماده ۲۲۴ مقرر شده: «هرگاه کسی با زنی که راضی به زنای با او نباشد، در حال بیهوشی، خواب یا مستی زنا کند، رفتار او در حکم تجاوز جنسی است. در زنا از طریق اغفال و فریب دادن دختر نابالغ یا از طریق ربایش، تهدید یا ترساندن زن، اگرچه موجب تسلیم شدن او شود نیز حکم فوق جاری است.»

علاوه بر این در بسیاری از شرایط زنان مورد آزار و مزاحمت از سوی همکاران، آشنایان یا افراد غریبه قرار می‌گیرند؛ شرایطی که اثبات آن نسبت به تجاوز جنسی از سوی غریبه‌ها بسیار دشوارتر خواهد بود.

قوشه همچنین گفت: در خصوص تعرض و مزاحمت اگر در صحنه شاهدی وجود داشته باشد بهتر است که از آن شاهد یا شاهدین کمک گرفته شود اما از آنجا که قانون ما حمایت خاصی از شاهدان نمی‌کنند بسیاری از شاهدان می‌ترسند از اینکه بخواهند بیایند و در این‌باره شهادت دهند و معمولا ترجیح می‌دهند خودشان را درگیر این مسائل نکنند.

وی افزود: علی‌رغم اینکه اثبات چنین آزارها و مزاحمت‌هایی دشوار است اما ضبط کردن صدا و فیلم گرفتن می‌تواند مدارک بسیار خوبی در دادگاه باشد که بر اساس تجربه شخصی من در دادگاه بسیار مورد توجه قرار می‌گیرند. بنابراین بسیار مهم است که هوشیار باشیم و در صورت چنین مزاحمت‌هایی به دنبال جمع آوری ادله و مستندات باشیم. در کشورهای دیگر صرف ادعای یک زن درخصوص آزار و مزاحمت جنسی تحقیقات توسط مقام قضایی و پلیس شروع می‌شود اما متاسفانه در ایران این چنین نیست و شاکی باید در صورت ادعا مبنی بر آزار جنسی مدارکی برای اثبات آن داشته باشد.

قوشه در پایان درباره آخرین وضعیت رسیدگی به پرونده قربانیان تجاوز جنسی «کیوان.الف» نیز گفت: در حال حاضر دادگاه پنج نوبت برای رسیدگی به این پرونده تعیین وقت کرده است، ما حضور پیدا کردیم و متهم را هم از زندان ‌آورده‌اند اما در هر نوبت به دلایل مختلفی جلسات دادگاه برگزار نمی‌شود. آخرین زمانی که برای برگزاری جلسه دادگاه تعیین وقت کردند ۱۸ خرداد ماه است.

وی در همین رابطه افزود: به نظر می‌رسد به دلیل مدارک موجود، متهم اتهام برقراری رابطه جنسی را پذیرفته اما ادعا می‌کند که بدون رضایت فردی با او رابطه جنسی برقرار نکرده است که با توجه به مدارک موجود مانند استفاده از داروی بیهوشی در نوشیدنی‌ها ما چنین ادعایی را نمی‌پذیریم.

این وکیل دادگستری با ابراز امیدواری درخصوص پیروزی قربانیان در این پرونده گفت: هنوز رسیدگی به این پرونده صورت نگرفته، بنابراین من نمی‌توانم پیش‌بینی کنم چه اتفاقی خواهد افتاد یا تحلیلی از این ماجرا ارائه بدهم اما اگر جلسات دادگاه تشکیل شوند و به این پرونده بصورت قانونی رسیدگی شود با توجه به ادله موجود من امیدوار خواهم بود قربانیان این پرونده پیروز خواهند شد.

قوشه پیش‌تر نیز با انتشار توییتی از انقضای حکم بازداشت موقت کیوان.الف بعد از دو سال و آزادی وی با وثیقه، پیش از قطعی‌شدن و صدور حکم نهایی ابراز نگرانی کرده بود.

حراست، مقنعه اجباری و خوابگاه دختران؛ ماجراهای ترسناک دانشگاه

IRANWIRE

به خاطر افزایش تعداد افرادی که مقنعه به سر دارند، ماموران حراست به آن‌هایی که مقنعه به سر ندارند، تذکر می دهند و کارت دانشجویی‌شان را می گیرند.

در دو روز گذشته همزمان با بازگشایی دانشگاه‌ها در سال جدید، هشتگ #دانشگاه_تهران به یکی از هشتگ‌های داغ شبکه‌های اجتماعی تبدیل شده است. دانشجویان این دانشگاه از آغاز سخت‌گیری‌های ماموران حراست این دانشگاه و برخورد با دانشجویان خبر داده‌اند و از سوی دیگر نامه مربوط به مقررات خوابگاه‌های دانشگاه تهران برای دانشجویان دختر بحث‌برانگیز شده است.

چرا نام دانشگاه تهران در دو روز گذشته در فضای مجازی مطرح شده است؟

«سمیرا»، دانشجوی سال چهارم دندانپزشکی دانشگاه تهران به «ایران‌وایر» می‌گوید: «متاسفانه دانشجویان ورودی جدید نمی‌دانند که سال‌هاست دانشجویان دختر این دانشگاه مقابل پوشیدن اجباری مقنعه ایستاده‌اند و با شال و روسری سر کلاس می‌روند.» او می‌گوید، او و دوستان هم‌‌دوره‌ای‌ او هم وقتی به دانشگاه آمده‌اند، از دیدن دانشجویانی که مقنعه به سر ندارند، متوجه این موضوع شده‌اند: «ما دانشجویان دیگر را که سال بالایی بودند، دیدیم و متوجه شدیم، مقنعه دل‌بخواهی است و اجباری نیست؛ مثلا من خودم در روز کلاس‌های عملی مقنعه می‌پوشم که راحت کار کنم. اما بیشتر اوقات که کلاس تئوری داریم، دوست دارم با شال بیایم. اما دانشجویان ورودی جدید به خاطر شیوع کرونا و برگزاری کلاس‌های آنلاین سال بالایی‌ها را ندیده‌اند و از این موضوع خبر ندارند.» او توضیح می‌دهد: «این موضوع باعث شده به خاطر افزایش تعداد افرادی که مقنعه به سر دارند، ماموران حراست به آن‌هایی که مقنعه به سر ندارند، تذکر دهند و کارت دانشجویی‌شان را بگیرند؛ امری که تا پیش از امسال سابقه نداشته و حراست دانشگاه اصلا به این موضوع کار نداشت.»

«سهیل»، دانشجوی ادبیات دانشگاه تهران می‌گوید، در دو روز گذشته و همزمان با بازگشایی دانشگاه‌ها فعالیت نیروهای حراست دانشگاه تهران به وفور بیش از پیش شده است. او به «ایران‌وایر» می‌گوید: «الان ماه رمضان هم بهانه شده و حراست مدام دور دانشجوها می‌چرخد که نکند سیگار بکشند یا چیزی بخورند. به دخترها به خاطر نپوشیدن مقنعه که در دانشگاه تهران عجیب نیست، تذکر می‌دهند و کارت دانشجویی می‌گیرند.»

افزایش فعالیت حراست دانشگاه تهران در فضای مجازی نیز توسط دانشجویان دانشگاه تهران تایید شده است؛ مثلا کاربری با نام «سینا» در یک رشته توییت کوتاه به این موضوع اشاره کرده است. او نوشته است: «‏حراست دانشکده فنی دانشگاه تهران امروز با موتور از صبح افتاده بود به چرخیدن تو محوطه و به همه گیر می‌داد: آقا اینجا نشین فکر میکنن قراره سیگار بکشی. خانوم از فردا با مقنعه میای‌ها. اینجا چیزی نخورید، برید یه جای پرت بشینید، هی زنگ نزنن. ‏و این‌ها در حالیه که هیچکدوممون سیگار نمیکشیدیم.»

او در توییت بعدی به موضوع دزدیده شدن مجسمه دانشکده فنی که درست روبه‌روی کیوسک حراست دانشگاه قرار دارد، اشاره می‌کند و می‌گوید: «‏شالی که دخترا داشتن، چیز عجیب غریبی نسبت به قبل کرونا نبود و حتی جایی که بچه ها ناهار می‌خوردن هم یه جای پرت خارج دید بود.

‏حالا از اون ور میای میبینی تندیس ذوب دانشکده متالورژی رو تو عید دزدیدن.

‏این تندیس وسط خیابون دانشکده فنی قرار داره و دقیقا تو دید اتاق حراسته ولی خب سیگار نکشیدن پسرا و مقنعه داشتن دخترا خیلی مهم تر از مواظبت از اموال دانشکده و دزدیده نشدن نماد هاشه دیگه مگه نه؟»

دانشجویان قدیمی دانشگاه تهران چه توصیه‌هایی دارند؟

«سحر» یکی از افرادی است که اواخر دهه ۸۰ در دانشکده مهندسی دانشگاه تهران درس خوانده است. او به «ایران‌وایر» می‌گوید: «فقط در مدت تحصیل یادم می‌آید، یک‌بار حراست خانم آوردند که لباس خانم‌ها را ببیند و بررسی کند. همان وقت دانشجویان دانشکده هنرهای زیبا و دانشجوهای ادبیات اعتراض کردند و همان جا تحصن برگزار شد. کمتر از چند هفته خانم‌های حراست که جلوی در ورودی می‌ایستادند، دیگر نیامدند.» او توصیه می‌کند: «دانشجویان باید جلوی اجباری شدن مقنعه را بگیرند و اگر کوتاه بیایند این موضوع تبدیل به یک رویه می‌شود.» دانشجوهای قدیمی این دانشگاه در توییتر هم موضوعاتی شبیه آنچه را سحر گفت، مطرح کرده‌اند. مثلا کاربری نوشته است: «برسونین به گوش بچه‌های دانشگاه تهران که جلوی زورگویی‌های حراست وایسن. حجاب مقنعه هیچ وقت اجباری نبوده و نباید باشه. سیگار آزاده و این دگم بازیا رو برنتابید. اگر تا حالا این محدودیت‌ها اعمال نشده، به خاطر زیر بار نرفتن خود دانشجوهاست، شما هم ادامه بدید این راهو» کاربر دیگری هم با نام «هرا» نوشته است: «‏ما ۹۷ جلوی سالن آوینی هنرهای زیبا کتک نخوردیم و نجنگیدیم که شماها تا یه روز بدون مقنعه راهتون ندادن از فردا با چادر و چاقچور برین.

‏سالها سنگر ⁧‫#دانشگاه_تهران‬⁩ رو حفظ کردیم تا به شماها رسیده. به این راحتی دو دستی به دشمن تحویل ندین.»

کاربر دیگری در توییتر نوشته است: «‏دخترای تهران که امروز اولین بار رفتید دانشگاه، اگه گفتن شال و روسری سر نکنید، خیال نکنید قانونه و از فردا مقنعه سر کنید. ما یک روز هم مقنعه سر نمی‌کردیم. به گوش بقیه هم برسونید. امیدوارم با این فاصله ایجاد شده به عقب برنگردیم. هر چند همینش هم مسخره‌ست.»

بسیاری از کاربران شبکه‌های اجتماعی معتقدند، حراست دانشگاه تهران از فرصت تعطیلی دو ساله دانشگاه به خاطر شیوع ویروس کرونا استفاده کرده و از ناآگاهی ورودی‌های جدید که سال قبلی‌‌ها را ندیده‌اند، برای اجباری کردن مقنعه و … استفاده می‌کند.

سمیرا می‌گوید، در دو روز گذشته دانشجویان سالِ بالایی پیام‌های مختلفی در گروه‌های تلگرامی و واتس‌اپی دانشگاه گذاشته‌اند تا ورودی‌های جدید را نسبت به شرایط آگاه کنند.

موضوع مقررات خوابگاه دانشجویان دختر دانشگاه تهران چیست؟

مقررات خوابگاه دانشجویان دختر دانشگاه تهران یکی دیگر از موضوعات مورد توجه کاربران فضای مجازی بوده است.

در برگه‌ای که با نام «ضوابط و مقررات خوابگاه‌های دانشگاه تهران ویژه دانشجویان دختر» در شبکه‌های مجازی منتشر شده؛ آمده است که حداکثر ساعت تردد در خوابگاه دختران ۶ صبح لغایت یک ساعت بعد از نماز مغرب است. در این برگه آمده که دانشجویان باید برای بیرون ماندن از خوابگاه بعد از این ساعت از معاونت دانشجویی مجوز بگیرند. دانشجویان می‌توانند در منزل خویشاوندان خود که قبلا مشخصات آدرس و نسبت آن‌ها با دانشجو قید شده و به تایید اولیای قانونی او رسیده با رعایت سایر موارد حداکثر تا ۲ شب در هفته اقامت کنند.

دانشجویان متاهل ساکن در خوابگاه مجردی می‌توانند با ارائه مدارک تصویر شناسنامه، سند ازدواج و موافقت کتبی همسر نسبت به تردد بعد از ساعت قانونی اقدام نمایند.

«ضیا نبوی»، فعال دانشجویی با انتشار برگه مقررات خوابگاه دختران در یک توییت نوشته است: «ساعت ورود و خروج مجاز دانشجوهای دختر به خوابگاه دانشگاه تهران تقریبا شبیه ساعت باز و بسته شدن در هواخوری در زندان اوین است.»

کاربر دیگری نوشته است: «‏دانشگاه تهران آیین‌نامه‌ اجرایی خوابگاه‌ها رو منتشر کرده و در اون روی ذلت دخترا تا جای ممکن تاکید کرده که نکنه یه وقت آرامش روانی سراغشون بیاد.

‏طبق اون شما اگه دختر باشی، حتی خونه‌ فامیلت هم حق نداری بیشتر از ۲ شب در هفته بمونی و باید به سلول خودت برگردی.» او در توییت دیگری نوشته است: «‏اگه دختر باشی، عملاً نمی‌تونی شام با دوستات بیرون باشی.

‏اگه دختر باشی باید هرشب مثل زندون حضور غیاب بشی.

‏اگه دختر باشی باید واسه‌ شب دیروقت بیرون بودن، از دانشگاه که خودشو جانشین پدرهای سنتی می‌دونه اجازه بگیری.

‏اگه دختر باشی و دیر به سلولت برگردی به کمیته‌ انضباطی معرفی می‌شی.»

آیا این قوانین ضد زن تنها مختص خوابگاه دانشگاه تهران است؟

«سولماز» که دانشجوی حقوق در دانشگاه آزاد تفت است، به «ایران‌وایر» می‌گوید: «این قوانین زشت و ضد زن در همه خوابگاه‌های دانشجویی وجود دارد و در دانشگاه‌هایی که در شهرهای مذهبی قرار دارند، قوانین سخت‌تر است و دانشجویان دختر مورد تبعیض بیشتری قرار می‌گیرند. او می‌گوید در دو روز گذشته که دانشگاه‌ها باز شده و او از کاشان شهر خودشان به تفت یزد رفته، بارها از مسئولان خوابگاه شنیده که اگر قوانین را رعایت نکنند، ساکنان تفت واکنش نشان می‌دهند و ممکن است اصلا خواستار تعطیلی دانشگاه شوند.»

موضوع وجود این قوانین ضد زن در خوابگاه‌های دیگر دانشگاه‌ها نیز توسط کاربران توییتر هم تایید شده است. یکی از آن‌ها نوشته است: «تمام دانشگاه‌های ایران همین قوانین رو دارن. قانون باید به صورت کلی تغییر پیدا کنه. متاسفانه ما هم که دانشگاه سیستان و بلوچستان بودیم، نمی‌تونستیم شب با دوستامون شام بریم بیرون. مخصوصا بعد از عید نوروز. ما فقط تا ۸ شب می‌تونستیم بیرون باشیم.» کاربر دیگری اما ماجرای تلخ‌تری را در همین رابطه تعریف کرده است: «خوابگاه‌ها در ایران رسما فرقی با زندان نداره. ‏اون سالی که تهران زلزله اومد، ما توی یه ساختمون ۶ طبقه از خوابگاه‌های دانشگاه امیرکبیر بودیم و وقتی بچه‌ها از وحشت می‌خواستن به کوچه پناه ببرن، نگهبان خوابگاه در رو باز نمی‌کرد که بچه‌ها برن بیرون چون شب بود و تایمِ خروج گذشته بود.»

دانشجویان دختر چطور می‌توانند به این قوانین ضد زن اعتراض کنند؟

یک فعال حقوق زنان ساکن تهران به «ایران‌وایر» می‌گوید: «نافرمانی مدنی بهترین راه برای مبارزه با این قوانین تبعیض‌‌آمیز است. مثلا اگر همه ساکنان خوابگاه با هم بعد از ساعتی که تعیین شده بیایند و این کار را تکرار کنند، کم‌کم این قوانین زن‌ستیز و متحجرانه لغو می‌شود.» او می‌گوید: «تن ندادن به قوانین تبعیض‌آمیز تنها راه برای مقابله با شیوه‌های دیکتاتوری است.»

او به نکته دیگری هم اشاره می‌کند: «فعالان زن و فعالان دانشجویی باید صدای همدیگر باشند و تا لغو کامل این قوانین تبعیض‌آمیز در همه دانشگاه‌ها باید کنار هم باشند و تجربیات خودشان را به یکدیگر انتقال دهند. الان شبکه‌های اجتماعی یکی از بهترین و امن‌ترین روش‌ها برای انتقال تجربیات نافرمانی‌های مدنی به یکدیگر است. مثلا تجربه لیلا حسین‌زاده که دیروز در توییتر نوشت، می‌تواند برای سایرین مفید باشد و مورد استفاده قرار گیرد.»

«لیلا حسین‌زاده»، فعال دانشجویی روز گذشته با انتشار یک رشته توییت از تجربه یک نافرمانی مدنی موفق در خوابگاه دانشجویی دانشگاه تهران نوشته است. او در بخشی از این رشته توییت آورده است: «اوایل سال تحصیلی ۹۶، سه نفری طبق معمول داشتیم دیر می‌رفتیم به خوابگاه. دوستم گفت، من حوصله فرم تاخیر ندارم، من نمی‌خوام دیگه فرم تاخیر پر کنم و ‏دو نفر دیگه هم گفتیم باشه، پُر نکنیم. از گیت ورودی رفتیم تو، نگهبان خوابگاه داد زد، فرم تاخیر پر کنید. ما بی‌هیچ حرفی راهمون رو کشیدیم که بریم، اومد جلوی در رو گرفت و سعی کرد فیزیکی جلومون رو بگیره. داد زدیم که حق نداری دستت رو به ما بزنی، گفت گزارش می‌کنم و … ‏نگهبان تا توی حیاط خوابگاه چمران دانشگاه تهران دنبال ما اومد و رفتیم داخل. طبعا گزارش ما رو به حراست رد کرد و طبعا رفت بین صدها گزارش دیگه … ما از اون به بعد دیگه فرم تاخیر پر نمی‌کردیم، اوایل نگهبان‌ها داد می‌زدن، بعدش کم‌کم عادی شد. ‏فکر کردیم این جالب نیست که فقط ما پر نمی‌کنیم و انگار پذیرفتن و اتفاقی هم نمی‌افته، شروع کردیم به صحبت با هم‌اتاقی‌ها و دوستامون و کم‌کم یه جمعیتی شدیم که فرم تاخیر خوابگاه رو پر نمی‌کردیم. ‏اما کافی نبود، توی گروه تلگرامی دانشجویی خوابگاه چمران، سر بحث رو باز کردیم و شروع کردیم حرف زدن و در نهایتا به یه اجماع جمعی رسیدیم که به صورت جمعی فرم تاخیر رو پر نکنیم. با هم در گروه قرار گذاشتیم، ماه آذر بود و قرارمون افتاد روز مبارزه با خشونت علیه زنان. ‏در اون شب کلی از بچه‌های خوابگاه، دسته‌جمعی بعد از ساعت ورود و خروج از خوابگاه خارج شدیم، جلوی در خوابگاه جمع شدیم و وایسادیم تا برخی بچه‌هایی که برای ورود به خوابگاه تاخیر داشتن هم بهمون پیوستن. ‏بعد دسته‌جمعی باهم بعد ساعت ورود و خروج، حتی بدون کارت زدن وارد خوابگاه شدیم. نگهبان‌ها جیغ می‌زدن و تهدید می‌کردن و ماها دسته‌جمعی می‌خندیدیم. بعد از اون شروع کردیم به فکر کردن درمورد اینکه چه طور کار جمعی‌مون رو می‌تونیم گسترش بدیم، مثلا قرار گذاشته بودیم ‏یه روز هر هفته جمع بشیم، بریم یه فیلم دسته‌جمعی ببینیم و بعد باهم بعد ساعت ورود و خروج برگردیم به خوابگاه … در این بحبوحه بودیم و از اون طرف به صورت فردی ادم‌ها دیگه فرم تاخیر پر نمی‌کردن و هر روز به تعداد کسانی که فرم تاخیر پر نمی‌کردن اضافه می‌شد، به طوری که ‏رسما ساعت ورود و خروج به خوابگاه دختران و فرم تاخیر، مختل و الغا شده بود. در همین اثنا قیام دی ۹۶ و بازداشت‌ها اتفاق افتاد و بعدش ترم تحصیلی تموم شد. با آغاز ترم جدید همچنان سنت پر نکردن فرم تاخیر ادامه داشت. دانشگاه برای تنبیه ‏چندین نفر از ما رو لغو اسکان کرد که الان تعداد دقیق یادم نیست. اما ما جمعی رفتیم و گفتیم اگر خوابگاه بهمون ندید، ما بغل خوابگاه چادر می‌زنیم و تبعاتش با خودتون خواهد بود. در این کشاکش بالاخره مجبور شدند به خوابگاه برمون گردونن.»

استاندار خراسان رضوی برخورد خشونت‌بار با زنان فوتبال‌دوست را به علت حفظ حرمت امام رضا دانست!

شبکه جهانی کلمه

استاندار خراسان رضوی در جریان گفتگویی درباره برخورد خشونت‌بار با زنان در مقابل درب ورزشگاه مشهد با اشاره به اینکه رسانه‌ها می‌خواهند این حواشی را به “نماینده ولی فقیه” نسبت دهند گفت: اگر بحثی مطرح می‌شود، به دلیل لزوم حفظ حرمت امام رضا است و نمی‌توان آن را به دستور شخص خاصی مرتبط دانست.

پیشتر علم الهدی نماینده علی خامنه‌ای در مشهد با اشاره به اینکه میدان فوتبال جای هیجان است گفته بود: بروز هیجان توسط زنان حرام است و مردان را تحریک می‌کند.

هواداران علم‌الهدی نیز گفته اند: در دهان کسی می‌زنیم که به ولی‌فقیه و نماینده‌ا‌ش توهین کند.

در ادامه واکنش‌ها به ممنوعیت ورود زنان به ورزشگاه امام رضا مشهد و رویکرد خشونت‌بار با علاقمندان، جمعی از کنشگران با انتشار نامه‌ای، از بازیکنان تیم‌ملی فوتبال ایران خواستند تا شرط حضور در جام جهانی ۲۰۲٢ قطر را “آزادی حضور زنان در ورزشگاه‌ها اعلام کنند”.

زنانی که سه‌شنبه ۹ فروردین، برای دیدن بازی تیم ملی فوتبال ایران و لبنان به ورزشگاه مشهد رفته بودند با وجود خریداری بلیت، امکان ورود به استادیوم را نیافتند و با خشونت و استفاده ماموران از اسپری فلفل روبرو شدند.

فروردین ۱۶، ۱۴۰۱

مردی در گناوه قاتل همسر و مادر همسرش شد

پایگاه خبری یکتا

مردی در گناوه قاتل همسر و مادر همسرش شد

به گزارش گروه اجتماعی یکتا، سردار حیدر سوسنی صبح امروز اظهار کرد: در حدود ساعت ۴۰ دقیقه بامداد امروز در پی وقوع یک فقره قتل با اسلحه در یکی از خیابان‌های شهر گناوه، بلافاصله تیمی از کارآگاهان پلیس آگاهی و مأموران انتظامی برای بررسی موضوع به محل اعزام شدند که مشخص شد مردی ۲۳ ساله به علت اختلافات خانوادگی با همسر، برادر و مادر همسر خود، آن‌ها را با یک قبضه کلت کمری مورد شلیک گلوله قرار داده است.

وی تصریح کرد: سرانجام با بررسی‌های میدانی پلیس، مرگ همسر ۱۶ ساله و مادر همسر ۵۱ ساله قاتل که به وسیله نیروهای امدادی به بیمارستان منتقل شده بودند، از سوی کارشناسان اورژانس تأیید و برادر همسرش نیز مجروح و تحت درمان است.این مقام ارشد انتظامی استان بوشهرعنوان کرد: بلافاصله پس از وقوع این حادثه، طرح مهار در راستای دستگیری قاتل مورد نظر در سطح شهرستان گناوه و دیلم اجرا و قاتل متواری که قصد خروج از استان را داشت، در یک درگیری و تیراندازی به سمت ماموران انتظامی در ایستگاه بی بی حکیمه شهرستان دیلم، مجروح و به علت شدت جراحات کشته شد.

سردار سوسنی یادآور شد: قاتل با همسر و خانواده او اختلافات خانوادگی داشته است که در روز حادثه نیز به همین دلیل، با آن‌ها درگیر شده و با شلیک اسلحه آنان را به قتل رسانده است.

دختران وزنه‌بردار به مسابقات جوانان جهان اعزام نمی‌شوند

ایرنا

دختران وزنه‌بردار به مسابقات جوانان جهان اعزام نمی‌شوند

مشاور فنی تیم ملی وزنه‌برداری زنان گفت: زمان زیادی تا مسابقات قهرمانی جوانان جهان یونان باقی نمانده است. نبود اردو و زمان‌بر بودن اخذ ویزای شینگن سبب شد تا اعزام نشدن دختران به این رقابت‌ها را پیشنهاد دهم.

اکبر خورشیدی در گفت‌وگو با ایرنا، اظهار داشت: مسابقات جوانان جهان یونان اواخر اردیبهشت برگزار می‌شود. در جلسه‌ای که با علی مرادی رییس فدراسیون وزنه‌برداری داشتم، صلاح دیده شد تا اردوها آخر ماه رمضان برگزار شود. امسال مسابقات سخت و فشرده بازی‌های کشورهای اسلامی، مسابقات جوانان و نوجوانان آسیا ازبکستان و بازی‌های آسیایی را در پیش داریم.

وی افزود: همچنین با رییس فدراسیون موضوع عدم اعزام دختران به مسابقات قهرمانی جهان را مطرح کردم زیرا اردوهای تیم ملی برگزار نشد و زمان زیادی هم برای‌ آمادگی آنها نداریم. علاوه بر آن صلاح دانستم تا با توجه به فشردگی زمان مسابقات آسیایی و اسلامی دختران راهی یونان نشوند اما با نفرات بیشتری در مسابقات آسیایی شرکت کنیم.

مشاور فنی تیم ملی وزنه‌برداری زنان عنوان کرد: با توجه به زمان باقی مانده تا مسابقات جوانان جهان بهتر است تا دختران راهی این رقابت‌ها نشوند زیرا در کنار مسایلی که مطرح شد، آماده شدن ویزای شینگن و قوانین سخت تست دوپینگ زمان زیادی می‌برد. به همین دلیل به مرادی پیشنهاد دادم تا در مسابقات جهانی شرکت نکنیم.

وی ادامه داد: در خصوص پسران وزنه بردار باید از سیدعلی حسینی بپرسید که آیا به این مسابقات اعزام می‌شوند یا خیر و از وی نقل قول نمی‌کنم. تصمیم نهایی را مرادی می‌گیرد.

خورشیدی یادآور شد: در مجموع بین ۱۵ تا ۲۰ دختر را به اردو دعوت می‌کنیم و امیدوارم در این مسیر از حمایت وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک برخوردار شویم. در اعزام دختران به بازی‌های آسیایی موضوع حدنصاب ورزشکاران مهم است و اخطارهای لازم را به ورزشکاران دادم تا با آمادگی ۸۵ درصد به اردو بیایند. زیرا زمان نداریم و باید بزودی برای این بازی‌ها آماده شویم.

وی در پاسخ به این پرسش که آیا پوپک بسامی و پریسا جهانفکریان به این بازی‌ها اعزام می‌شوند، گفت: اسامی همه را اعلام کردیم اما آنها باید از فیلتر کمیته ملی المپیک رد شوند و نظر مسوولان بر این است تا کیفی‌گرایی کنیم و تعداد کمتری راهی این مسابقات شوند. وزنه‌بردارانی راهی این بازی‌ها خواهند شد که توانایی و شایستگی بیشتر و رکورد بهتری داشته باشند. امیدوارم وزارت ورزش و کمیته حمایت بیشتری از دختران وزنه بردار کنند. این پتانسیل را داریم تا در بخش زنان افتخارات لازم را کسب کنیم.

پشت پرده آزارهای جنسی بازیگران زن سینما به جای حل مشکل لطیفه می گفتند و می‌خندیدند

همشهری

فقیه سلطانی

فقیهه سلطانی بازیگر سینما و تلویزیون در پی حمایت از بیانیه اعتراض‌آمیز زنان سینماگر درباره اتفاقاتی که طی چند سال گذشته برای او رخ داده است توضیحاتی داد.

به گزارش همشهری آنلاین، فقیهه سلطانی بازیگر سینما و تلویزیون با حمایت از انتشار بیانیه اعتراضی زنان سینماگر نسبت به آن‌چه «خشونت علیه زنان» در این حرفه نامیده‌اند درباره پشت پرده اتفاقاتی که طی ۶ سال پیش برای او رخ داده و باعث کم کاری او شده است توضیحاتی داد. او در لایو اینستاگرامی گفت:

من به همراه همکارانم ۶ سال پیش درباره خشونت و آزارهای برخی حرفه ای نماها در سینما برای دختران و پسران جوانی که تازه وارد این حرفه شده اند با مسئولان وقت گفتگو کردیم. برخی مسئولان در جلسه به جای حل مشکل لطیفه می گفتند و می خندیدند.

برخی مسئولان به خبرگزاری ها گفتند که به گوش تهیه کننده های سینما برسانند که برخی بازیگران به آنها تهمت زده اند. به این ترتیب آنها هم ما را بلاک کردند.

زنان کارگری که هرگز بهره‌ای از افزایش دستمزدها ندارند

صدای مردم

 

پدیده قرادادهای موقت و کارگران زیر پله‌ای و… ریشه در اجرای سیاست‌های نولیبرالیستی دیکته شده از سوی نهادهای امپریالیستی بانک جهانی، صندوق بین‌المللی پول و سازمان تجارت جهانی دارد که حاکمیت رژیم ولایت فقیه بهترین مجری آن است. همه کارگران متاثر از این سیاست‌ها هستند و کارگران زن به شکل مضاعف متاثر از آن. اتحاد، تشکل‌های مستقل سندیکایی کارگران و تشدید مبارزه با این سیاست‌ها یگانه راه است.

مشکل فقط از ناحیه کارگاه‌های غیررسمی نیست؛ در کارگاه‌های رسمی و بیمه شده نیز به علت استیلای قراردادهای موقت، پرداخت حقوق قانونی زنان کارگر با نقصان های بسیار مواجه است.

به گزارش خبرنگار ایلنا، «اشتغال زنان» مقوله‌ای به مراتب نگران کننده‌تر از اشتغال مردان است؛ وقتی پای زنان کم تخصص، بدون سابقه و در معرض آسیب‌ها وسط می‌آید، این نگرانی بیشتر می‌شود. بیشتر کارگرانِ مورد استثمار در کارگاه‌های زیرپله‌ای و خارج از نظارت بازرسان کار را زنان تشکیل می‌دهند. در کارگاه‌های خیریه که پرداخت دستمزدِ کار دستی به صورت «کارمزدی» صورت می‌گیرد، اکثریت کارگران را زنان تشکیل می‌دهند و حالا مساله این است که آیا افزایش ۵۷.۴ درصدی دستمزد در سال جدید، شامل حال زنان کارگر می‌شود؛ آیا کارفرمایان راضی می‌شوند زنان در معرض خطر را که به دلیل فقدان فرصت‌های شغلی شایسته تن به استثمار ناخواسته می‌دهند، از تمام مزایای مزدی بهره‌مند و برخوردار سازند؟

بیش از دو میلیون نفر در معرض خطر

ما آمار مدون و رسمی در ارتباط با تعداد زنان کارگرِ شاغل در کارگاه‌های کوچک و زیرپله‌ای نداریم اما براساس برآورد وزیر کار وقت در سال ۹۶، حدود ۲۵ درصد اشتغالِ غیررسمی کشور را زنان تشکیل می‌دهند؛ و این یعنی جمعیتی بیش از ۲ میلیون نفر. این اشتغال غیررسمی و محروم از تمام مزایای قانونی از جمله دستمزد مصوب و بیمه تامین اجتماعی، جغرافیای بسیار پراکنده‌ای دارد؛ از حاشیه‌ی شهرهای بزرگ مثل تهران و اصفهان گرفته تا شهرستان‌های دورافتاده و محروم که ذاتاً فرصت‌های شغلی کیمیاست، در همه‌ی این مناطق، زنان کم تخصص و بدون مدرک دانشگاهی و سابقه‌ی کارِ تخصصی، به صورت غیررسمی و محروم از حقوق قانونی، مشغول به کار هستند.

فقدان قراردادهای مدون، عدم اگاهی از حقوق صنفی و نبودن قدرت چانه زنی و حق انتخاب، راه شکایت این زنان را مسدود کرده است؛ معادله‌ی روابط کار و پرداخت مزد برای این زنان، معادله‌ای برمبنای مروت و کرم کارفرماست، اگر خواست دستمزد قانونی یا نزدیک به آن را پرداخت می‌کند و اما اگر نخواست، راهی برای استیفای حقوق نیست. در سراسر کشور صدها و هزاران کارگاه زیرپله‌ای مشغول به فعالیت هستند که هرگز هیچ برخورد ایجابی یا قهری با کارفرمایان خاطیِ آن‌ها صورت نگرفته است. اصل را بر «رضایت کارگر شاغل» گذاشته اند، رضایتی که در شرایط فقدان حق انتخاب و تصمیم گیری، اصولاً رضایت نیست و فقط جبر است، جبری برآمده از مختصات دشوار زیستن.

نقش اشتغال زنان در توسعه یافتگی و تحقق شعار سال

سیمین یعقوبیان (فعال کارگری) در ارتباط با دشواری‌های اشتغال این زنان در سال جدید به شعار سال اشاره می‌کند و به ایلنا می‌گوید: زنان در سالهای اخیر ثابت نمودند که یکی از ارکان بنیادی توسعه اجتماعی، اقتصادی، عدالت اجتماعی و تولید و اشتغال هستند و اگر می‌خواهیم شعار سال -تولید، دانش بنیان واشتغال آفرین- را محقق سازیم باید از ظرفیت‌های مغفول مانده‌ی زنان به خوبی و عادلانه استفاده کنیم؛ مهمترین معیار رشد، سهم زنان در توسعه انسانی است. در کشورهای توسعه یافته معمولا بیش از ۷۰ درصد اززنان در توسعه انسانی سهیم هستند که در کشورهای غیرتوسعه یافته میزان مشارکت زنان، قابل مقایسه نبوده و در این میان، اختلاف فاحشی وجود دارد. عوامل مختلفی در این محرومیت وعدم توسعه یافتگی نقش دارد که یکی از مهم‌ترین آن ها، عدم آگاهی زنان نسبت به حقوق شهروندی خود است و البته مشکلات اقتصادی، خود عامل مهم دیگری است که سهم زنان در اقتصاد رسمی و اشتغال شایسته را ناخواسته کاهش می‌دهد، به این معنا که زنان اگر بخواهند هم «فرصت» ندارند.

به گفته وی، اگر نظارتی نباشد، در سال جدید اشتغال زنان با مشکلات جدی مواجه می‌شود: «با توجه به نتایجی که شورایعالی کار در مقوله‌ی میزان افزایش دستمزد سال ۱۴۰۱ داشته است، بایستی نظارت دقیق وزارت کار بر کنترل اجرای مصوبه وجود داشته باشد که اگر غیر از این باشد، نتیجه فقط افزایش اخراج کارکنان زن و افزایش تبعیض دستمزدی در جامعه خواهد بود.»

مشکلات زنان در کارگاه‌های رسمی و غیررسمی

یعقوبیان اضافه می‌کند: بیشترین خطر از ناحیه‌ی کارگاههای زیر پله‌ای و شرکت‌های خصوصی است که در خانه‌های مسکونی بدون تابلو فعالیت می‌کنند. عدم شناسایی این کارگاه‌ها و انطباق نداشتن نوع اقامتگاه با نوع فعالیت، مشکلات بسیاری را به وجود می‌آورد از فرار بیمه‌ای گرفته تا ظلم آشکار در حق کارکنان به خصوص کارکنان زن؛ کارفرمایان این کارگاه‌های مخفی، نه تنها حقوق قانونی کارگران را نمی‌پردازند بلکه با اخذ سفته و تهدید و ارعاب در خصوص شکایت و یا مراجعه به دستگاههای مرتبط، دست و پای آن‌ها را می‌بندند. بارها شاهد بوده‌ایم از زنان سرپرست خانوار و مستاصل که فرصتی برای اشتغال شایسته و قانونی ندارند، سفته و چک سفید امضا گرفته‌اند تا جرئت شکایت و دادخواهی را سلب کنند و «اطاعت اجباری» را در محیط کارگاه حاکم سازند.

وی با بیان اینکه «اگر به دنبال تحقق شعار سال هستیم باید اصول ۲۰ و ۲۸ قانون اساسی را اجرا کنیم و تبعیض جنسیتی در محیط کار و در پرداخت دستمزد از میان برداشته شود» ادامه می‌دهد: و دولت محترم در زمینه ایجاد اشتغال و تامین فرصت‌های شغلی، بایستی شرایط مساوی برای زن ومرد مهیا کند. بدون تردید فقط زمانی که بانوان از لحاظ رفاهیات به حد مطلوبی برسند، جمعیت رشد خواهد کرد؛، فقط وقتی ترس از بیکاری و بی پولی نباشد و دولت حمایت کند، زنان به فرزندآوری می اندیشند.

به گفته یعقوبیان، مشکل فقط از ناحیه کارگاه‌های غیررسمی نیست؛ در کارگاه‌های رسمی و بیمه شده نیز به علت استیلای قراردادهای موقت، پرداخت حقوق قانونی زنان کارگر با نقصان های بسیار مواجه است: «بیمه شدگان زن مبلغ حق بیمه را به روز و مرتب پرداخت می‌کنند ولی در هنگام مرخصی زایمان (استعلاجی) و غرامت ایام بارداری با مشکل مواجه می‌شوند؛ کارفرمایان بسیاری از موهبتِ قراردادهای موقت کار به خوبی بهره‌مند هستند و لاجرم زنان باردار را به بهانه‌ی ختم قرارداد، اخراج می‌کنند تا از زیر بار پرداخت حقوق قانونی فرار کنند. ازدواج و مادر شدن یکی از بحرانها و چالش‌های زنان کارگر کشور است؛ برخی از کارفرمایان معتقدند که ازدواج و بچه دار شدن باعث کاهش بهره وری در محیط کار می‌شود و علیرغم تخصص و مهارتی که زنان در محیط کار دارند، به دلیل بارداری یا حتی تشکیل خانواده، به راحتی کنار گذاشته می‌شوند.»

راه حل چیست؟

یکی از راه حل‌ها از نظر یعقوبیان، افزایش نرخ مشارکت زنان در تشکل‌های کارگری است: «زنان اگر در تشکل‌های عضویت پیدا کنند و به لایه‌های بالای مدیریتی آن برسند، صدای رسایی خواهند داشت و می‌توانند از حقوق قانونی خود دفاع کنند؛ «تشکل» بهترین ابزار برای دادخواهی جمعی است، تنها یک جمعیت متشکل است که قدرت ایستادگی دارد. »

اما بالا رفتن نرخ مشارکت زنان در تشکل‌ها نیز نیازمند همت دولتی‌ها و نظارت دقیق بر اقتصاد غیررسمی در جهت از میان برداشتن این بخش آسیب زای اقتصاد است؛ زنی که به ناچار سرپرست خانوار شده، پول و پارتی ندارد، سابقه کار و تخصص آنچنانی هم ندارد و برای روزی بیست یا سی هزار تومانِ ناقابل، ساعت‌های متوالی برش دوخت می‌زند یا درزهای لباس بچه را چرخ می‌کند، چطور می‌تواند عضو تشکل‌های کارگری باشد؟!

سروناز احمدی از زندان اوین به مرخصی اعزام شد

 دقایقی پیش سروناز احمدی، فعال حقوق کودکان محبوس در زندان اوین به مرخصی درمانی اعزام شد. به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان ح...